psychoNET.pl

W 1958 r. psycholog Brady i jego współpracownicy przeprowadzili następujący ekspery­ment na małpach – para zwierząt zosta­ła umieszczona w pomieszczeniu, w którym aplikowano im serię nieprzy­jemnych wstrząsów elektrycznych po pojawieniu się zapowiedzi w formie sy­gnału świetlnego. Małpy mogły unik­nąć działania prądu, jeżeli jedna z nich w porę nacisnęła przełącznik znajdują­cy się na klatce. Małpę, która szybciej nauczyła się operować przełącznikiem określono „kierownikiem”. Okazało się, że stres związany z odpowiedzialnością za sterowanie przełącznikiem prądu u większości małp kierowników dopro­wadzał do wywołania choroby wrzo­dowej przewodu pokarmowego i… śmierci.

Ten sam eksperyment został powtó­rzony przez innych badaczy z Rockeffeller University na szczurach. W nim także okazało się, że szczury wyznaczo­ne przez badaczy do pełnienia roli „kie­rownika” zdychały z powodu wrzodów. U małp i szczurów, które biernie pod­dały się decyzjom kierowników chorób nie stwierdzono. Wnioski z przeprowa­dzonych badań sprowadzają się do stwierdzenia, że pobudliwi emocjonal­nie kierownicy częściej zapadają na zdrowiu niż mało pobudliwi obserwato­rzy.

Jak wynika z badan prowadzonych w polskich przedsiębiorstwach (źródło: portal HR Standard) podstawowym problem pracowników wyższego szczebla jest nadmierny stres.

Na rynek pracy wchodzi „pokolenie Y”. Pracownicy tego pokolenia, to osoby dla których praca i pieniądze nie są najważniejszym celem w życiu. To właśnie oni najbardziej są zainteresowani filozofią WORK-LIFE BALANCE czyli zachowaniem równowagi pomiędzy pracą a rodziną i życiem osobistym. Dyrektorzy HR zaczynają poszukiwać ofert szkoleniowych które pozwolą im na przygotowanie się do nadchodzących zmian. Dobry pracownik to pracownik ze zrównoważonym parametrem W-L-B.

Trudno wyobrazić sobie pracę me­nedżera bez stresu. Brak stresu ozna­cza brak napięcia. Brak napięcia to ob­niżona motywacja do pracy. A konse­kwencje braku motywacji do pracy z punktu widzenia interesów firmy są wiadome.

Można więc powiedzieć, że stres w pracy menedżera jest tak samo po­trzebny, jak np. telefon stojący na jego biurku.

O ile z takim stwierdzeniem zgodzi się każdy psycholog zajmujący się problematyką organizacji i zarządza­nia w przedsiębiorstwie, o tyle pojęcie „odpowiedni stres” jest tak wieloznacz­ne, że zdania wśród specjalistów z zakresu psychologii klinicznej są podzielone.

Nikt z psychologów nie kwestio­nuje negatywnego wpływu silnego stre­su na zdrowie. Zawały serca, wrzody żołądka, nerwice i inne niepokojące dolegliwości są tego dowodem. Na pytanie jednak „co to jest silny stres”? także nie ma jednoznacznej odpowie­dzi. Dr T. H. Holmes skonstruował specjalną skalę mierzącą wielkość stre­su. Jego zdaniem uzyskanie w tej skali ponad 300 punktów oznacza, że w cią­gu najbliższych dwóch lat rozwiną się objawy poważnej choroby. Śmierć współmałżonka w tej skali jako najbar­dziej stresowe wydarzenie – oceniono na 100 punktów, kredyt o wysokości l0 tys. dolarów na 31 punktów. Trudno, oczy­wiście, nie dyskutować z tak opraco­waną metodą mierzenia poziomu stre­su. Nie mniej jednak obrazuje ona związek pomiędzy zdarzeniami życiowymi a umiejętnościami radzenia sobie z napięciem emocjonalnym które jest przez nie generowane.

Na każdego dyrektora ten sam stres będzie działał inaczej. Jeden np. w sy­tuacji kiedy nagle zostanie wezwany na poważną nadzwyczajną naradę, zajrzy spokojnie w notatki i przygotuje się do zreferowania spraw, którymi zarządza. Inny zareaguje wzrostem ciśnienia krwi, szybkości uderzeń serca i uczuciem sil­nego wewnętrznego niepokoju. Szuka­jący odpowiedzi na pytanie jak to się dzieje, że wśród ludzi występują tak znaczne różnice w reakcjach na sytu­ację stresową naukowcy, zajęli się ba­daniem cech osobowości podatnej i odpornej na zachorowania wywołane stresem: choroby wrzodowe, zawały.

W rezultacie wyodrębnili dwa ro­dzaje osobowości: „osobowość A” – ta, która predysponuje do zawałów i cho­rób psychosomatycznych i „osobowość B”, która jest na nie odporna.

Cechami charakterystycznymi „osobowości A” jest między innymi: życie pod presją czasu, ciągłe posiada­nie tzw. pilnych terminów, rywalizacja, ambicja, agresywność, wrogość brak umiejętności budowani relacji rodzinnych, problemy w budowaniu związków partnerskich i intymnych

Czy menedżer z osobowością typu A ska­zany jest zatem na śmiertelne niebez­pieczeństwo?

Jak wynika z przeprowadzonego eksperymentu na 862 pacjentach z osobowością typu A, którzy przeszli zawał serca, niebezpieczne dla zdrowia cechy osobowości można zmienić w wyniku odpowiednio prowadzonych oddziaływań psychologicznych

Nic zatem dziwnego, że współcze­śni menedżerowie coraz częściej decy­dują się na korzystanie z wiedzy i do­świadczeń psychologów klinicznych, psychoterapeutów, które są tak samo cennym elementem kształcenia jak poszerzanie wiedzy bezpośrednio związanej z obszarem prowadzonej przez menedżera aktywności.

Rozwój ofert SPA & Wellness coraz częściej idzie w kierunku łączenia wypoczynku z odpowiednimi szkoleniami psychologicznymi prowadzonymi przez specjalistów psychologów klinicznych posiadających wiedze na temat profilaktyki zdrowia.

Z prowadzonych przeze mnie rozmów z klientami korzystającymi z wypoczynku realizowanego w formule work-life balance (Corporate wellness, wellness psychotherapy) jasno wynika, że szkolenie prowadzone przez trenera finansowanego z pieniędzy właściciela firmy jest bardzo mocno podporządkowane pod spełnienie narzuconych trenerowi oczekiwań. Zobacz ofertę szkoleń i konsultacji dla ośrodków SPA.