psychoNET.pl

Traktowanie transpłciowości jako choroby psychicznej jest niezgodne z obecną wiedzą medyczną i przyczynia się do stygmatyzacji osób trans. Światowa Organizacja Zdrowia podjęła decyzję o wykreśleniu transseksualizmu ze spisu zaburzeń i chorób psychicznych. Oznacza to, że od 2019r kobieta uwięziona w ciele mężczyzny i mężczyzna zakuty w kobiecych kształtach nie będą musieli przymusowo chodzić do psychiatrów i psychologów, po to by spełniło się ich marzenie o operacji plastycznej, której celem jest zbliżenie wyglądu ciała do drugiej płci zakodowanej w wytworzonym przez mózg umyśle .

Wydawałoby się, że świat urządzony został według prostej zasady dzielenia płci na męską i żeńska. Wszystkie odstępstwa od tej zasady przez wiele stuleci traktowane były w różnych kręgach kulturowych jako wyraz choroby lub znak siły wyższej: nieczystej lub boskiej. Definicja płci w literaturze fachowej nie jest prosta. Wymienia się:

• płeć chromosomową – wyznaczona zostaje przy zapłodnieniu

• płeć gonadalną – wyznaczana jest przez istnienie gruczołów płciowych

• płeć hormonalną – określana jest przez czynność wewnątrzwydzielniczą jąder lub jajników

• płeć gonadoforyczną – określana jest przez drogi rozrodcze rozwijające się z przewodów gonad

• płeć narządów płciowych zewnętrznych – obecność penisa i moszny lub sromu

• płeć socjalną (metrykalna) – ustalana jest tuż po urodzeniu na podstawie budowy narządów płciowych zewnętrznych

• płeć fenotypową – określana jest przez wygląd zewnętrzny dojrzałego człowieka

• i najważniejszą – płeć psychiczną, która określana jest przez identyfikowanie się człowieka z osobnikiem danej płci przez poczucie emocjonalnej przynależności

Wbrew temu co mówi się w różnych kręgach religijnych traktujących transseksualistów jako chorych psychicznie osobników lub nawiedzonych przez szatana, ważnym podkreślenia z punktu widzenia współczesnej psychologii akademickiej jest fakt, że płeć psychiczna jest cechą stałą. Raz wytworzona nie poddaje się żadnym oddziaływaniom zmierzającym do jej zmiany.

Stosowanie jakichkolwiek praktyk religijnych lub pseudopsychoterapeutycznych prowadzonych przez osoby duchowne, wróżbitów, bioenergoterapeutów, egzorcystów, jasnowidzów, a także pseudo-psychologów zmierzające do „uzdrowienia” transseksualisty (szczególnie w okresie dojrzewania, kiedy uwidacznia się tożsamość seksualna) kończą się najczęściej destabilizacją umysłu, wytworzeniem myśli samobójczych, często samobójstwem osoby transseksualnej, poddawanej tego typu praktykom. To dlatego współczesna seksuologia przestrzega przed poddawaniem się zabiegom na umyśle osoby transseksualnej, których celem byłoby doprowadzenie do przekształcenia go w umysł adekwatny do biologicznej budowy ciała.

Męski umysł w ciele kobiety. Historia transseksualistki Ani

Przeszłość

Fragment z wywiadu seksuologicznego : Pacjentka urodziła się i była wychowywana jako dziewczynka Pochodzi ze wsi. W początkowym okresie rozwoju psychoseksualnego nie odczuwała dyskomfortu związanego w funkcjonowaniem w roli dziewczynki. Cierpienie z powodu różnicy pomiędzy płcią biologiczną (kobieta) a płcią psychiczną (mężczyzna) narastało stopniowo. Nasilenie nastąpiło po zakończeniu procesu dojrzewania. Brzydziła się swoim ciałem. Wpadała w depresję podczas miesiączki, brzydząc się wyglądu narządów płciowych. Próbowała odbierać sobie życie. Starała się naśladować mężczyzn chodząc w męskich ubraniach, a także naśladując ich zachowania w publicznych toaletach, kiedy korzystali z pisuaru.

Teraźniejszość

Fragment opisu z badania sądowego Ani po leczeniu hormonalnym, dla potrzeb zmiany dokumentów tożsamości.

Wygląd zewnętrzny: Mężczyzna w młodym wieku, nie nosi biżuterii, tembr głosu męski, ubranie męskie. Na twarzy: brak makijażu, widoczny niewielki zarost (wąsy i broda). Paznokcie obcięte, mało zadbane, nie pomalowane. Ręce czyste, bez widocznych blizn i tatuaży, mimika i pantomimika zsynchronizowana z rodzajem przeżywanych emocji. Sposób poruszania się i gestykulowania charakterystyczny dla mężczyzn.

Umysł kobiety ukryty w ciele mężczyzny – Historia transseksualisty Andrzeja

Przeszłość

Fragment z wywiadu seksuologicznego: Pacjent urodził się i wychowywał jako chłopiec. Od dzieciństwa odczuwał dyskomfort związany w funkcjonowaniem w roli chłopca. Nie akceptował penisa. Identyfikował się z dziewczynkami. Przeżywał siebie jako dziewczynkę. Myślał wielokrotnie o tym, żeby odciąć sobie penisa. Cierpienie z powodu różnicy pomiędzy płcią biologiczną (mężczyzna) a płcią psychiczną (kobieta) zwiększało się wraz z rozwojem psychoseksualnym. Nasilenie nastąpiło po zakończeniu procesu dojrzewania. Nie akceptował owłosienia na twarzy i na nogach. Odczuwał wobec swojego ciała obrzydzenie. Intensywnym kryzysom emocjonalnym spowodowanym zaburzeniom w sferze tożsamości seksualnej towarzyszyły myśli i próby samobójcze. Był to też czas, w którym przeżywał kryzys wywołany problematyką religijną – nieakceptowanie przez kościół osób transseksualnych. Ten etap połączony był z doznaniami słuchowymi „słyszałem głos Boga” i wzrokowymi „ Anioł nie pozwolił mi popełnić samobójstwa”. Pytany o swój obecny stosunek do religii podaje, że ten problem ma już rozwiązany, przestał chodzić do kościoła. Rozpoczął współżycie seksualne. Swoje zainteresowania seksualne określa jako: podniecają mnie mężczyźni Zakochał się po raz pierwszy w mężczyźnie w okresie gimnazjum. Obecnie nie jest w stałym związku. Pytany o ocenę satysfakcji seksualnej związanej z dotychczasowym etapem leczenia podaje, że czuje się usatysfakcjonowany zmianami jakie podjął, w celu zbliżenia wyglądu swojego ciała do przezywanej płci. Lepiej czuje się psychicznie.

Teraźniejszość Fragment opisu z badania sądowego Andrzeja, po leczeniu hormonalnym dla potrzeb zmiany dokumentów tożsamości.

Wygląd zewnętrzny: kobieta w młodym wieku, adekwatnym do wieku biologicznego, nosi damską biżuterię. Włosy długie, czarne, podtrzymywane na głowie założonymi czarnymi, kobiecymi okularami przeciwsłonecznymi. Ubrana stosownie do damskiej mody, obcisła biała bluzka z dużym dekoltem podkreślającym piersi, makijaż dostosowany do ogólnego wyglądu. Sylwetka szczupła – kobieca. Dłonie wypielęgnowane, kobiece. Paznokcie zadbane, czyste, pomalowane. Tembr głosu kobiecy, sposób poruszania się i gestykulowania charakterystyczny dla kobiet.

Transseksualizm to zaburzenia identyfikacji płciowej, polegające na odczuwaniu przynależności psychicznej do płci odmiennej niż własna płeć somatyczna i metrykalna. Osoba transseksualna odczuwa, iż jej ciało i płeć metrykalna są niezgodne z jej psychicznym poczuciem płci. Transseksualista typu K/M odczuwa, że jest mężczyzną uwięzionym w ciele kobiety, natomiast typu M/K, iż jest kobietą w ciele mężczyzny. Osoby transseksualne dążą do przeprowadzenia terapii hormonalnej i chirurgicznej w celu dostosowania posiadanego ciała do pożądanej budowy morfologiczno-biologicznej, zgodnie z poczuciem płci osoby transseksualnej. Osoby transseksualne pragną żyć i być akceptowane jako przedstawiciele płci przeciwnej do posiadanej płci biologicznej. Uczucie niezadowolenia z ciała i posiadanych genitaliów powoduje, że podejmują się działaniom modyfikującym ich wygląd zewnętrzny, poprzez poddawanie się leczeniu hormonalnemu czy operacyjnemu, by własne ciało uczynić możliwie najbardziej podobnym do ciała płci preferowanej.

Z badań wynika, że do operacyjnej zmiany płci dąży 1 na 100 000 kobiet i 1 na 30 000 mężczyzn. Wśród przyczyn transseksualizmu wymienia się:

– Czynniki biologiczne (neurofizjologiczne, genetyczne, endokrynologiczne)

– Czynniki psychologiczne (zaburzenia identyfikacji z płcią w dzieciństwie)

Współcześnie przeprowadzone badania, których wyniki opublikowano w czasopiśmie „The Lancet Psychiatry” (2018) wykazały, że chociaż transseksualizm łączy się z cierpieniem, to wynika ono przede wszystkim z braku społecznej akceptacji, a nie z wewnętrznego rozdarcia człowieka. Zrozumienie problemów osób cierpiących z powodu różnic pomiędzy przeżywaną płcią psychiczną, a budową własnego ciała chroni te osoby przed samobójstwami, chorobami psychicznymi i izolacją społeczną.

Jeśli chcesz porozmawiać o Twojej tożsamości płciowej lub dowiedzieć się więcej na ten temat, skorzystaj z konsultacji psychologicznej. Możesz umówić się na spotkanie stacjonarne w Krakowie lub on-line. Dowiedz się więcej.